بررسی اثر دوزهای مختلف فنتانیل بر کنترل آژیتاسیون ناشی از سندروم حاد محرومیت از مواد مخدر به دنبال مصرف نابجای نالتروکسان

مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر یکی از مشکلات گریبان گیر جوامع کنونی از جمله کشور ما می باشدکه باعث ایجاد ناتوانی های متعددی در عملکرد فرد می شود. مصرف نابجای آنتاگونیست های مواد مخدر مانند نالتروکسان باعث ایجاد علایم شدید سندروم حاد محرومیت از جمله آژیتاسیون می شود. این مطالعه با هدف تعیین دوز مؤثر و کم خطر فنتانیل جهت کنترل آژیتاسیون سندروم حاد محرومیت از مواد مخدر انجام شد. روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود. 45 بیمار معتاد به مواد مخدر واجد شرایط ورود به مطالعه در سه گروه با دوزهای مختلف فنتانیل (50، 75، 100 میکروگرم) تقسیم شدند و نتایج بر اساس میزان کنترل آژیتاسیون با هم مقایسه شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران 3/7 ± 5/30 سال بود. بین سه گروه از نظر اخرین زمان مصرف ماده ی مخدر و نالتروکسان، علایم حیاتی بدو ورود تفاوت معنی داری مشهود نبود. نمره ی بی قراری در بیماران با شروع درمان و در طی 9 ساعت بعد، در هر سه گروه به طور معنی داری کاهش پیدا کرد (05/0 > p) و روند تغییرات نمره ی بی قراری در سه گروه نیز با هم تفاوت معنی دار داشت (05/0 > p). بیماران دریافت کننده ی 100 میکروگرم فنتانیل دچار خواب آلودگی شدید شدند. نتیجه گیری: با توجه به این که تجویز دوز بولوس و نگهدارنده ی فنتانیل اثر قابل ملاحظه ای بر علایم حیاتی بیمار ندارد و از طرفی نظر به این که دوز 100 میکروگرم خواب آلودگی بیش از حد برای بیمار ایجاد می کند دوز 75 و 50 میکروگرم این دارو در کنترل آژیتاسیون سندروم محرومیت حاد مواد مخدر به دنبال مصرف نابجای نالتروکسان توصیه می شود.